Technika napięcie-przeciwnapięcie (ang. strain-counterstrain) jest najczęściej wykorzystywaną odmianą rozluźnienia pozycyjnego. Jest ona wyjątkowo delikatną formą leczenia dysfunkcji stawów i tkanek miękkich. W przypadku wystąpienia zaburzenia dochodzi do podtrzymywania zwiększonego napięcia mięśniowego, co owocuje przewlekłym brakiem równowagi pomiędzy agonistami, antagonistami oraz mięśniami synergistycznymi.

W wyniku ostrego urazu bądź zmian przewlekłych, powstają punkty o nadmiernej wrażliwości uciskowej. Można je odnaleźć niemal we wszystkich tkankach miękkich, których tyczył się uraz lub powstające zmiany. Poprzez łączenie pozycji rozluźnienia, w jakiej skrócone mięśnie są w stanie rozluźnić się, z równoczesną kompresją tkanek (która wywiera wpływ terapeutyczny) możliwa jest poprawa stanu nawet dotkliwie bolesnych punktów.